تأثیر تمرینات هوازی بر عملکرد و ساختار قلب موش های نر دیابتی نژاد اسپراگ داولی

چکیده هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات هوازی بر عملکرد و ساختار قلب در موش های دیابتی از نژاد اسپراگ داولی است. روش: بدین منظور 88 راًس موش نر 2 ماهة نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 6±240 گرم به طور تصادفی به چهار گروه کنترل و غیر فعّال (تعداد 22، cs)، تمرین (تعداد22، t)، دیابت و غیر فعّال (تعداد22، ds)و دیابت و تمرین (تعداد 22، dt) تقسیم شدند. گروه t,dt مدّت 12 هفته، فعّالیّت ورزشی روی تردمیل داشتند که در هر هفته 5 جلسه تمرین طرّاحی شده بود. . هر جلسه تمرین شامل گرم کردن، دویدن و سرد کردن بود. شدّت تمرین از m/min15 شروع وتاm/min 25 ادامه می یافت. همچنین زمان از 20 دقیقه آغاز و به 60 دقیقه می رسید. نمونه گیری خونی در دو نوبت از ورید دمی (ابتدا و انتهای دورة تمرین) جهت مشخّص کردن سطوح گلوکز پلاسما، لیپوپروتئین پرچگال (hdl) و کلسترول انجام گرفت. قبل از شروع و در پایان دورة تمرین در هر چهار گروه بافت قلب برداشته و وزن قلب (hw)، وزن بطن چپ (lvw)، نسبت وزن قلب به وزن بدن (hw/bw) و نسبت وزن بطن به وزن قلب (lvw/hw)  اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون آنوا در سطح معناداری 05/0=α و در صورت معناداری از آزمون تعقیبی توکی بهره گرفته شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که تودۀ بطن چپ در گروههای دیابت فعّال و تمرین به ترتیب 21% و 50% افزایش داشت. همچنین در گروه های تمرینی و دیابت فعّال متغیّرهای کلسترول و گلوکز کاهش و متغیّرhdl افزایش معنادار پیداکرد (05/0>p). یافته های پژوهش نشان داد در تغییرات میانگین ضربان قلب، در بین گروه ها، تفاوت معنادار مشاهده می شود. نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها می توان اظهار داشت فعّالیّت ورزشی هوازی روی عملکرد و ساختار قلب بیماران دیابتی (افزایش حجم وضخامت دیوارة بطن چپ وکاهش ضربان قلب استراحتی) می تواند تأثیرات مثبتی بر جای بگذارد. با وجود افزایش فشار خون سیستولی در اثر دیابت، تمرینات ورزشی تا حدودی این افزایش را پایین می آورند هرچند تفاوت معناداری بین گروه ها در فشارخون میانگین مشاهده نشد.